கவிதை 31

ஏகத்துக்கும் சிதைந்த
முகமும் உடலும்
எஞ்சித் தெரிந்த
சிறுபகுதி இட முலையும்
எண்ணெய்ப் பிசுக்கும்
துண்ணூறும் குங்குமமும் போதுமந்த
அசலூர்க் காரனுக்கு
பொம்பள சாமி அது எனப் பிடித்துக் கொள்ள
நொடிக்கு நொடி தாயேயெனக் கும்பிட்டான்
சுத்திக் கிடந்த செத்தைகளை பெருக்கித் தள்ளியவன்
சுகத்தையும் படிப்பையும்
வேலையையும் 
கலங்காத நல்ல வாழ்க்கையையும்
தன் ஒத்தை மகளுக்காய் யாசித்தவாறே
வரவா தாயே 
மழ ஓஞ்சிருச்சு என நகர்ந்தவனுக்கு
கேட்டிருக்க நியாயமில்லை
போய்வா தந்தையே என்ற தெய்வத்தின் குரல்