ஆஹா.....

இதைப் போல இன்னும் சிலர் இருக்கக் கூடும். பலருக்கு இது அடிக்கடிப் பார்த்துப் பழக்கப் பட்டதாகவும் இருக்கக் கூடும். ஆனால் எனக்கு இப்படி ஒரு வாய்ப்பு செவ்வாயன்றுதான் கிடைத்தது.

வழக்கமாக நடத்துனர்கள் எச்சில் தொட்டோ அல்லது தங்களது நெற்றியில் வழியும் வியர்வையைத் தொட்டோதான் பயணச் சீட்டுகளைக் கிழித்துத் தருவதைப் பார்த்திருக்கிறோம். சிலர் இதை நக்கலடிப்பதும் சிலர் இதை வைவதையும் பார்த்திருக்கிறோம்.

போன செவ்வாயன்று சென்னையிலிருந்து ஸ்ரீரங்கம் செல்லும் பேருந்தில் ( பேருந்து எண் TN 45 N3519 , திருச்சி கண்டோன்மெண்ட் டெப்போ) ஏறினேனேன். நடத்துனரிடம் பயணச்சீட்டு கேட்டதும் அவர் தனது பணப்பையின் பக்கவாட்டில் இருக்கும் ஸ்பாஞ்ச்சிலிருந்து விரல்களை ஈரப் படுத்திக் கொண்டு பயணச்சீட்டுகளைக் கிழித்தார். பிறகுதான் பார்த்தேன். தண்ணீர் பாட்டிலின் மூடியை ஒரு திருகாணி மூலம் தனது பணப்பையில் படத்தில் கண்டுள்ளதுபடி இணைத்து அதனோடு ஸ்பாஞ்ச்சை ஒட்டியுள்ளார். அதை நீரால் நனைத்துக் கொண்டு அதிலிருந்து தனது விரல்களை ஈரப் படுத்திக் கொண்டு பயணச் சீட்டுகளை கிழித்துத் தருகிறார்.

அதைவிட இன்னொரு ஆச்சரியமும் இருந்தது. கிழித்துக் கொடுக்கும் பயணச்சீட்டுகளை வைத்திருக்கும் நடத்துனர்களின் சிரமம் பற்றி தனியாகவே எழுத வேண்டும். 21 ரூபாய்க்கு பயணச்சீட்டு எனில் 21 ரூபாய் பயணச்சீட்டு இருக்காது. இரண்டு பத்து ரூபாய் சீட்டுகளையும் ஒரு ஒரு ரூபாய் சீட்டையும் கிழித்துத் தர வேண்டும். சமயத்தில் இது மூன்று நான்கு சீட்டுகளைத் தருமளவிற்கு நீளும். அவ்வளவு சீட்டுகளையும் கையில் பிடித்துக் கொண்டு வருகிற சிரமம் கொடுமையானது.

இத்தனைச் சீட்டுகளில் ஒன்றிரண்டு பறந்து போக வாய்ப்பும் உண்டு. இந்த நடத்துனர் பேண்ட் பாக்கெட்டில் இருந்து சிறிய ஸ்டேப்ளரை எடுத்து அந்த பயணச் சீட்டுகளை படத்தில் உள்ளது போல் பின்னடித்தும் தருகிறார்.

எந்தெந்த தொகைக்கெல்லாம் கட்டணம் இருக்கிறதோ அந்தந்த தொகைக்கெல்லாம் பயணச்சீட்டுகளை அச்சடித்து கொடுப்பதால் நிர்வாகம் ஒன்றும் குறைந்து போய்விடாது என்பதை நிர்வாகம் முதலில் உணர வேண்டும். எல்லா வழித் தடங்களுக்கும் பயணச்சீட்டு எந்திரத்தை வழங்க வேண்டும் என்ற கோரிக்கைகளோடு அந்த நடத்துனரையும் வாழ்த்துவோம்.

அந்த நடத்துனரின் பெயர் : ரு. ஜெயபிரகாஷ்
அவரது வில்லை எண் : 34079