பத்துப் பதினைந்து வருடங்களுக்கு முன்னால் ஒரு விளம்பரம் தொலைக்காட்சிகளில் வரும்
அநேகமாக ஏர்டெல் விளம்பரம் என்று நினைக்கிறேன்
நமக்கும் பாக்கிஸ்தானிற்கும் இடையிலான கம்பி வேலி
வேலிக்கு அந்தப்பக்கம் ஒரு பாக்கிஸ்தான் குழந்தை
இந்தப்பக்கம் ஒரு இந்தியக் குழந்தை
இந்தப்பக்கம் இருந்து உதைபந்தை அந்தப் பக்கத்திற்கு வேலியில் இருக்கும் இடைவெளி வழியாக உதைத்து அனுப்புவான்
அந்தக் குழந்தை இன்னொரு இடைவெளி வழியாக திருப்புவான்
அப்படி ஒரு நெகிழ்ச்சி
அந்த விளம்பரம் வரும் நேரங்களில் காத்திருந்து பார்த்த அனுபவம் உண்டு
ஆனால் அதை எடுத்து பத்திரப்படுத்தும் தொழில் நுட்பமெல்லாம் நமக்கு கைவராத நேரம்
மனித நல்லிணக்கம் குறித்து ஏர்டெல் நமக்கு பாடம் எடுத்ததாகவே பட்டதால் ஏர்டெல் எண்ணிற்கு மாறிய அனுபவமும் உண்டு
அந்த விளம்பரம் நின்றுபோனது எதையோ இழந்தது மாதிரி இருந்தது
ஆனால் பையப் பைய அதுவும் கடந்து போனது
இன்று தம்பி தாஹிர் தனது பக்கத்தில் வைத்திருந்த இந்தப் படம் அப்படியே நெகிழ்த்திப் பிசைந்து விட்டது
இந்தியக் குடியுரிமை குறித்த நம்பிக்கையில் தங்களது நகங்களால் சிலர் மகிழ்ந்து வெறித்து கீறத் துவங்கியப் பொழுதில் இந்தப் படத்தை வைத்திருக்கிறார் தம்பி
நம்பிக்கை பிறக்கிறது
முத்தம் Dhahir Batcha
No comments:
Post a Comment
வணக்கம். வருகைக்கு நன்றி. தங்கள் கருத்துகளை வழங்கவும்.
தமிழில் டைப் செய்ய Click செய்யவும்