வள்ளலாரை விடவும்....

தற்செயலாக ஆர்த்தி வேந்தன் அவர்களது முக நூல் பக்கம் போனேன்.

இவ்வளவு நாள் பார்க்காமல் போனோமே என்ற எண்ணம் வந்தது.

கொஞ்சம் கூடுதலாக ஈர்க்கவே ப்ரொஃபைல் உள்ளே போனேன்.

மதம் என்ற இடத்தில் நாத்திகம் என்றிருந்தது. உற்சாகம் தொற்றிக் கொண்டது. ஆஹா நம்ம ஜாதி. ஆமாம் , நம்மைப் பொருத்தவரை நமது மதமும் நாத்திகம் தான், ஜாதியும் நாத்திகம்தான்.

பிடித்த மேற்கோள் என்ற இடத்தில்

“வாடிய பயிரைக் கண்ட போதெல்லாம் நீரூற்ரினேன் “ என்றிருந்தது.

அடடா, அடடா ஆர்த்தி. எனக்கு மகள் வயது இருக்குமா?

குறைந்த பட்சம் சித்தப்பா வயது இருக்கும் எனக்கு. நல்ல மகள்.

” வாடிய பயிரைக் கண்ட போதெல்லாம் வாடினேன்” என்றார் வள்ளலார்

வாடிய பயிரைக் கண்டு வாட எவ்வளவு பரந்த மனது வேண்டும். அது மனிதம் தாண்டிய மனப் பக்குவம். கொண்டாடினோம்.

சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு காவேரி டெல்டா பகுதியில் வாடிய பயிர் கண்டு விவசாயி தற்கொலை செய்து கொண்டான்.

அதிர்ந்து போனேன்.

வள்ளலாரே வாடிய பயிர் கண்டு வாடத்தானே செய்தார். இவன் தற்கொலைக்கே போனானே.  வள்ளலாரை விடவும் இவனது மனது பெரிதா? குழம்பி, வருவோர் போவோரிடமெல்லாம் கொட்டிக் கொண்டிருந்தேன். தாங்க மாட்டாமல் ஒரு நாள் கிஷோர் சொன்னான்,

“வள்ளலார் பார்த்த பயிர் அவரோடது அல்ல, அதனால் வாடும் எல்லைவரை போனார். விவசாயி பார்த்த வாடிய பயிர் அவனோடது. செத்தான்”

இது சரியா தவறா தெரியவில்லை. ஆனால் மகனின் கூற்று சிந்திக்க வைத்தது.

“ வாடிய பயிரைக் கண்ட போதெல்லாம் நீரூற்றினேன்”
என்பது வள்ளலாரது நிலைபாட்டை விடவும், தற்கொலை செய்து கொண்ட விவசாயியைக் காட்டிலும் சரியான நிலையாகப் படுகிறது. கேட்கலாம்,

ஊற்ற நீரின்றித்தானே செத்தான்?

ஆமாம், ஆமாம்.

ஆனால் நீர் கேட்டு போராடும் யோகியமான சக்திகளோடு இணைந்து போராடி ஒருக்கால் அந்தப் போராட்டத்தில் சாவது கூட சரியான நிலையாகும்.

அருமை ஆர்த்தி.

நண்பர்களுக்கு ஆர்த்தி வேந்தனின் முக நூல் பக்கத்தை சிபாரிசு செய்கிறேன்.

போய் உப்பு காரம் பார்த்து சொல்லுங்கள்.

(இப்படியான முக நூல் பக்கங்களைப் பற்றி எழுதினால் என்ன? சொல்லுங்கள்)